45.Zaufanie się zdobywa, a nie dostaje w prezencie.

*W poprzednim rozdziale* 

- Ubieraj się, jedziemy do lekarza.- warknął Harry, stojąc pod domem Caroline.
- Co? Nigdzie z Tobą nie idę! - odkrzyknęła blondynka.
Zdenerwowany chłopak pociągnął dziewczyną za rękę i siłą zmusił do wejścia do samochodu.

*

- Przykro mi, ale musiała zajść jakaś pomyłka.Pani nie jest w ciąży.- odezwała się doktorka.
- Wiem, że nie jestem.- wymamrotała dziewczyna.

*

- Pańska dziewczyna nie jest w ciąży. 

- Co?! - krzyknął, zdenerwowany.

- Udawała, przykro mi.

*W samochodzie Harrego, po wizycie w szpitalu*

- Kurwa! Co to ma być? Jakiś żart? - wrzasnął w stronę Car.- Co ty sobie myślałaś, że się nie skapnę? Jesteś aż taką idiotką? Wysiadaj, kurwa.- krzyknął.

[.....]
- No i to tyle.- powiedziałem, przeczesując włosy palcami.Właśnie opowiedziałem chłopakom całą historię, a po ich minach wnioskowałem, że są nieźle zaskoczeni.
- Kurwa, jak ona mogła być do tego zdolna? - powiedział Payne.
- Ha! - krzyknął Horan.- Wiedziałem, że coś jest z nią nie tak.- uśmiechnął się zadowolony.
- Modest! musi się o tym dowiedzieć.W końcu oni kazali udawać wam, a w zasadzie tobie zakochaną parę, więc musimy im to powiedzieć.Będą wściekli jak dowiedzą się ostatni.- pokiwałem na zgodę głową w stronę Liama.

*Godzinę później.Biuro M!M*

- Musimy to rozgłosić.
- Co?
- No tak, ludzie muszą się o tym dowiedzieć.Po tej "akcji" z ciążą, nie macie dobrej opinii, a szczególnie Harry.Jeżeli ludzie się dowiedzą, że to wszystko było jednym wielkim kłamstwem, od razu zmienią zdanie.- odezwała się jakaś kobieta.
- Świetny pomysł Kate.Kiedy tylko wpadniemy na pomysł jak to rozgłosić zadzwonimy do was.


*W tym samym czasie.Perspektywa Natalie.Mediolan*

- Jestem wykończona.- powiedziałam, rzucając się na skórzaną kanapę.- Jeden z najcięższych pokazów w jakich kiedykolwiek uczestniczyłam.- dodałam, przymykając oczy.
- Świetnie Ci poszło, proszę. - usłyszałam znany mi męski głos.Z wielką trudnością otworzyłam oczy i ujrzałam przed sobą Francisca trzymającego kieliszek czerwonego wina w ręce.
- Oh, dziękuje.- zaśmiałam się, upijając łyk.
- .Wiesz...z racji tego, że jutro już wyjeżdżamy chciałbym spędzić z tobą jutrzejszy dzień, jeżeli tylko się zgodzisz.

- Mam się bać? - zaśmiałam się, lekko podnosząc brwi do góry.- Chyba jednak zaryzykuję.- powiedziałam, uśmiechając się.
- Cieszę się.- usłyszałam, po czym ponownie zamknęłam oczy.

*Następnego dnia*

Wzięłam szybki prysznic, ubrałam ten komplet.Włosy spięłam w wysokiego koka, a na twarz nałożyłam delikatny makijaż.Do torebki wsadziłam wszystkie najpotrzebniejsze rzeczy i opuściłam hotelowy pokój, zamykając go.W recepcji stał już uśmiechnięty Francisco.Podeszłam do niego, przywitałam się z nim i opuściliśmy hotel.
- Gdzie idziemy? - zapytałam, nasuwając na nos czarne okulary
- Najpierw zakupy, potem fryzjer.- odpowiedział, spojrzałam na niego zaskoczona.
- Fryzjer?!
- Tak - zaśmiał się, ciągnąc mnie za rękę.- Chodź, będzie fajnie.Zobaczysz, zaufaj mi.

*

- Jestem zmęczona! - jęknęłam.

- Chodź, nie marudź.Musimy jeszcze zaliczyć fryzjera - usłyszałam.

- Nie proszę, nie chce.- powiedziałam, zatrzymując się na środku drogi.Wygięłam usta w podkówkę co rozśmieszyło chłopaka.

- Dobra, pójdziemy coś zjeść, a potem będziemy kontynuować. - uśmiechnęłam się zadowolona, kiwając głową.

*

Niewielka lecz bardzo przytulna kawiarnia, w której właśnie znajdowałam się razem z Francisco.Zamówiliśmy po kawie i kawałku ciastka.Rozmawialiśmy na różne tematy.Wspominaliśmy początki naszej znajomości.

- [....] I chyba powiedziałeś coś o tym, jak piękna jestem i że trudno Ci się będzie skupić.- wybuchnęliśmy śmiechem.

- Tak, powiedziałem tak.Co za wstyd.

- To było dość..słodkie.- stwierdziłam, upijając łyk kawy.

*

Zajęłam miejsce na obrotowym, czarnym fotelu.Francisco opierał się o szafkę, a w ręku trzymał telefon.Pisał coś uśmiechając się.Po chwili do pomieszczenia weszła niewysoka blondynka - fryzjerka.Od razu zajęła się mną.Nabrałam powietrza do płuc, przyglądając się mojemu odbiciu.Żegnaj stara Natalie !

* 

- O mój boże ! - powiedziałam, patrząc w odbicie.Zakryłam usta dłonią, nie mogąc uwierzyć w to co widzę.

- Wiedziałem, że będziesz cudownie wyglądać.- Francisco stał za mną z wielkim uśmiechem na ustach.Przytulił mnie od tyłu, dając soczystego buziaka w policzek.- Harry to szczęściarz.- zaśmiałam się, ponownie nie mogąc uwierzyć w to, jak wyglądam.

*W hotelu.Popołudnie* 

- Wszystko masz ? - zapytała Beth, patrząc na mnie.

- Um..- rozglądnęłam się po pokoju.- Tak, chyba tak.Możemy jechać.- razem z Beth opuściłam hotel.Przy czarnym samochodzie, który miał nas zawieść na lotnisko stał Francisco.Kiedy tylko mnie zobaczył, rozłożył szeroko ramiona i małymi kroczkami zaczął się do mnie zbliżać.Mocno wtuliłam się z bruneta, uświadamiając sobie, że najprędzej zobaczę go za kilka miesięcy.

- Będę za tobą bardzo tęsknić.- powiedziałam, odrywając się od niego.

- Ja za tobą też kochanie.Nie bój się, będę dzwonić.- uśmiechnął się lekko.- Dbaj o siebie.

- Będę, dziękuje za wszystko. - odpowiedziałam, po czym pocałowałam go delikatnie w policzek.Wsiadłam do samochodu i pomachałam mu przez szybę.Chwilę później samochód odjechał.

*Perspektywa Harrego,wieczór*

Leżałem na łóżku.Wokół mnie panowała cisza.Musiałem odpocząć, bo moja psychika powoli nie radziła sobie z tym wszystkim.Na zewnątrz udawałem silnego, a w środku za każdym razem pękałem na miliony małych kawałeczków.Utrata Natalie to najgorsze co mogło mi się przydarzyć.Żadna dziewczyna nie jest w stanie jej zastąpić.A Caroline ? No cóż, to była pomyłka.Ale jak to mówią - człowiek uczy się na błędach.Szkoda, że musiało to tak daleko dojść.Wiedziałem, że Car nie jest święta, ale nigdy nie pomyślałbym, że jest zdolna zrobić coś takiego.Co teraz ? Na pewno będę starać się odzyskać Natalie, bo nie wyobrażam sobie życia bez niej.Nie mogę normalnie bez niej funkcjonować.
W pokoju rozległ się dźwięk dzwonku mojego telefonu.Sięgnąłem ręką po telefon i nie patrząc na jego wyświetlacz odebrałem połączenie.
- Harry ? Mamy pomysł ! - usłyszałem.









Buuuuuu! Obiecałam, że dodam w niedzielę no i dodaję.Trochę późno, ale dopiero teraz go skończyłam pisać.
CHCIAŁABYM PRZEPROSIĆ ZA MIESIĘCZNĄ NIEOBECNOŚĆ! NIE MIAŁAM CZASU, ANI SIŁY ABY COKOLWIEK NAPISAĆ.DZIĘKUJE ZA TO, ŻE WCHODZILIŚCIE NA TEGO BLOGA I CZEKALIŚCIE NA NOWE WPISY.
Rozdział nie jest mega długi, ani mega ciekawy.Mam pomysł na rozkręcenie akcji, więc bądźcie cierpliwi.Chciałam aby ten rozdział był takim wielkim "WOW" ale nic z tego nie wyszło.
Dziękuje za 100 komentarzy i 127 obserwatorów!
Będę musiała nadrobić zaległości i postaram się dodać ze 2 rozdziały w tym tygodniu, ale to zależy czy będę miała czas.Przynajmniej się postaram :)
Chciałby ktoś abym mu zadedykowała rozdział ? Bo chętnie to zrobię, piszcie.
W najbliższym czasie także zmienię wygląd bloga, nie wiem czy powrócę do poprzedniego szablonu czy też nie.Wszystko się okaże.
Przepraszam za błędy i jeszcze raz za moją długą nieobecność.Wiem, że niektórym bardzo się to nie podobało.

Trzymajcie się, #Lolanators.

Kocham was! xx