Rozdział 1 - Dark Cloud

*Perspektywa Niny*

- Nina, tutaj! – usłyszałam. Obróciłam głowę w stronę Harry'ego. – Uśmiechnij się mała.

- Harry, proszę nie. – zaśmiałam się, chowając twarz w dłoniach.

- Dlaczego nie? – uniósł brwi do góry, rozszerzając usta.– Jesteś taka piękna, to trzeba uwiecznić. – powiedział, po czym szybko zrobił zdjęcie. Przewróciłam oczami, dopinając ostatnie guziki kurtki. Owinęłam szyję grubym czerwonym szalem, a na głowę nałożyłam czapkę. Nienawidzę Zimy, przysięgam. To chyba najgorsza pora roku jaka może być. Jednak patrząc na wesołego Harry'ego na moich ustach zagościł szeroki uśmiech. – Umieściłem to zdjęcie na Instagramie. – uśmiechnął się cwaniacko.

- Świetnie. – mruknęłam, wychodząc ze szkoły.

- Ahh.. – westchnął. Spojrzałam na niego unosząc brwi. – Wszyscy piszą, że tworzymy idealną parę. – prychnął, stukając w telefon.

- Szkoda, że nią nie jesteśmy. – zaśmiałam się.

- Shh.. – przyłożył palec do moich ust. – Nikt nie musi wiedzieć, że tylko udajemy prawda? – uśmiechnął się, po czym chwycił mnie pod rękę. – Nie mów, że nie pasuje Ci ten układ. Tobie zazdroszczą dziewczyny, że mnie wyrwałaś a mnie podziwiają wszyscy kolesie w szkole. Jest wręcz idealnie. - odparł dumnie.

- Oj Harry. – pokiwałam głową, przyśpieszając tempa. – Dlaczego nie możesz sobie znaleźć prawdziwej dziewczyny? Byłoby Ci o wiele lepiej..

- Po co mi inna dziewczyna skoro mam Ciebie mała? Nasz układ to najlepsza rzecz na jaką mogłem wpaść. Wszyscy dookoła myślą, że mam super dziewczynę, której mi zazdroszczą. A tak naprawdę jestem wolny i mogę robić co chce, umawiać się z kim chce i sypiać z kim chce. – uśmiechnął się szeroko. – Rodzice nie trują mi głowy o planowaniu przyszłości i też nie narzekają na to, że nie mam dziewczyny.

- No tak, same korzyści. – prychnęłam z lekkim uśmiechem. – Dlaczego akurat mnie wybrałeś, a nie jakąś inną dziewczynę?

- Po prostu wiedziałem, że ufasz mi na tyle, że się zgodzisz. Znam Cię już tyle czasu, że grzechem byłoby gdybym Cię o to nie poprosił. Zresztą, która inna dziewczyna zgodziłaby się na coś takiego?

- Każda? – zaśmiałam się. – Każda marzy o Tobie. – powiedziałam z lekką ironią.

- No a co z Tobą? Dlaczego nie masz chłopaka? – wzruszyłam beztrosko ramionami, wkładając ręce do kieszeń.

- Bo czekam na tego wyjątkowego. – zaśmiałam się pod nosem.

- No tak. Już zapomniałem, że jesteś jedną z tych, które czekają na księcia z bajki. – zakpił. Śmiejąc się uderzyłam go lekko w głowę. Poprawił swoją czapkę. – No co, nie mam racji?

- Masz. – uśmiechnęłam się. – Nie szukam miłości na siłę. Myślę, że przyjdzie do mnie w odpowiednim momencie. Muszę po prostu cierpliwie czekać. – rozmarzyłam się.

- Ahh ty romantyczko. – zaśmialiśmy się.

- Bo znowu oberwiesz, ale tym razem o wiele mocniej! – zagroziłam, próbując się nie uśmiechać.

W końcu dotarliśmy pod mój dom. Zatrzymałam się i uściskałam Harry'ego na pożegnanie.

- Trzymaj się mała, pisz jak będziesz chciała. – puścił mi oczko.

- Dzięki Harry, do jutra. – uśmiechnęłam się, machając mu.

Jak tylko przekroczyłam próg domu poczułam unoszący się zapach obiadu. Rozebrałam się i weszłam do kuchni, gdzie zastałam mamę. Przywitałam się z nią oraz chwilę porozmawiałam. Następnie zjadłam obiad i udałam się do swojego pokoju, gdzie przebrałam się w wygodniejsze ubrania. Rzuciłam się na swoje ukochane łóżko i sięgnęłam po telefon. Przygryzłam lekko wargę, po czym weszłam w wiadomości i wybrałam numer Harryego.

N: Harry?

H: Tak słoneczko? – jak tylko przeczytałam tą wiadomość na moich ustach zagościł szeroki uśmiech, a policzki przybrały różowego koloru. Cholera, uwielbiam kiedy mnie tak słodko nazywa. Zaczęło się od tego, że mówił tak przy ludziach. Wiecie, żeby naprawdę uwierzyli, że jesteśmy parą. Potem jednak, z czasem nazwał mnie tak kiedy byliśmy sami i tak zostało do tej pory.

N: Nudzę się, zróbmy coś razem.

H: Mała, czy ty właśnie zaproponowałaś mi seks? – wybuchłam śmiechem.

N: Gdyby nie to, że Cię uwielbiam to pewnie dostałbyś w pysk. – odpisałam, przygryzając wargę. Uwielbiałam się z nim droczyć.

H: Mam na Ciebie ogromną ochotę. Daj mi swoje nagie zdjęcie.

N: Haha, za wysoka półka jak dla Ciebie kotku.

H: Wiem, że na mnie lecisz. Widzę to po tym jak na mnie patrzysz. – odczytałam. Ponownie się zarumieniłam. Harry ma trochę racji. Czasami nie idzie nie patrzeć na jego idealne oczy, czy ten piekielny uroczy uśmiech.

Nie miałam pojęcia co odpisać.

H: Będę u Ciebie za 10 minut, szykuj się skarbie. Zabawimy się. 

Nie wiem co mi odbiło, że wracam na blogspot. Przekonała mnie pewna dziewczyna, której z góry mega mega dziękuję! :) W głębi duszy mam nadzieję, że wejdziecie i przeczytacie. Patrząc po statystykach to setki osób odwiedza ten blog codziennie, przez co napływają mi do oczu łzy bo nigdy nawet o tym nie marzyłam. 

Jesteście najlepsi. x